Mees van Rhijn voert een project uit als onderdeel van zijn afstudeerthesis voor de master Architectuur. Om het gemeenschappelijke aspect van architectuur te verkennen, keert hij terug naar Istanbul, waar hij eerder heeft gewoond en gestudeerd, om samen met de LGBTQIA+-gemeenschap te creëren. Te vaak is de gebouwde omgeving gericht op het marginaliseren van bepaalde groepen in de samenleving. Als tegenreactie is dit project bedoeld om het proces van architectuur te ‘queeren’, door het te transformeren van een instrument van onderdrukking naar een ruimte van inclusie. ‘Queer’ wordt hier opgevat als een werkwoord en dus als een actie: verstoren en actief loslaten van normativiteit, het doorbreken van dualiteit. Dit houdt in dat hiërarchie binnen de gebouwde omgeving wordt opgelost.
Om op een zo horizontaal en zo min mogelijk voorschrijvend mogelijke manier te creëren, is collectiviteit verweven in het gehele proces – van onderzoek tot ontwerp en daadwerkelijke bouw. Om het potentieel van dit experiment te benadrukken, zal samen met de LGBTQIA+-gemeenschap van Istanbul een podium en kunstinstallatieruimte worden gebouwd. Hoe deze ruimte eruit zal zien, staat niet van tevoren vast; in plaats daarvan zullen ideeën ontstaan door middel van interactieve en participatieve samenwerking.
Niet alleen leidt het samen bouwen op deze manier tot speelse en creatieve oplossingen, het bevordert ook een gevoel van sociale samenhang. Dit wordt versterkt door de functie van het project, dat een podium biedt aan kunstenaars wier stemmen vaak worden onderdrukt. Naast deze aspecten van sociale duurzaamheid wordt circulariteit mogelijk gemaakt door het hergebruik van afvalmaterialen.
