Na een lange maar vlotte reis kwamen we toe op Zanzibar waar we verwelkomt waren door het personeel van Zenji hotel, dat ook van de eigenaars van Chako is.
Al snel merkten we een dat een aantal zaken hier anders georganiseerd zijn. Een simpel maar goed voorbeeld hiervan is het kopen van elektriciteit. In Zanzibar moet je naar een apart loket gaan om daar een bonnetje te kopen en enkel op deze manier kan je elektriciteit kopen. Op deze manier sta je wel stil bij hoeveel energie je verbruikt.
Om naar de werkplaats van Chako te komen, gebruiken we een dala dala, een kleine bus waar zoveel mogelijk mensen in de beperkte ruimte naast elkaar worden geplaatst. In ongeveer een uurtje zijn we dan bij Chako.
In de eerste week kregen we de kans om de werkplaats te verkennen en de werknemers te ontmoeten. Iedereen was erg enthousiast over onze komst en ze vonden het leuk dat we hen zoveel mogelijk wouden betrekken in ons proces. Ook hadden we een vergadering met Christine, de algemene manager van Chako. Ze stond achter ons project en al snel waren we uitgenodigd op beurzen en andere publieke events waar we kunnen helpen.
Verder is er vooral veel research gedaan over PET, waarvan waterflessen gemaakt zijn, en de mogelijkheid om dit materiaal te gebruiken voor spuitgieten. Dit onderzoek is belangrijk want PET flessen zie je overal op het eiland liggen dus deze zorgen voor een groot deel van het afval in Zanzibar. Het resultaat was eerder een teleurstelling aangezien de kwaliteit van PET niet goed genoeg is voor spuitgieten. Een van de redenen is door de hoge krimp en het verkleuren tijdens het verwarmen. Er zijn een aantal alternatieven waarbij dat wel mogelijk is maar we zijn hier maar drie maanden dus we moeten alles stap voor stap bekijken en starten met een makkelijker materiaal zoals HDPE. HDPE is voornamelijk terug te vinden in shampoo flessen, doppen van fessen, jerrycans).
Gelijktijdig zijn we begonnen met het verzamelen van alle onderdelen voor de shredder en de spuitgietmachine. Deze winkels leken eerder op een chaotisch labyrint van onderdelen maar de eigenaars wisten exact waar alles lag. Wanneer ze iets niet op voorraad hadden, stuurden ze ons naar een andere winkel. Het was mooi om te zien hoe ze helemaal niet competitief tegenover elkaar waren. Gelukkig kwam Mbrisho, de lokale manager van Chako mee omdat het gebrek aan taalbeheersing al snel boven water kwam. Al bij al was dit wel een succesvolle dag omdat we duidelijkheid kregen over wat er wel of niet beschikbaar is op het eiland en waar we dit dan voor volgende keren kunnen verkrijgen. De volgende dag konden we dan ook veel onderdelen kopen zoals bouten, schroeven, moeren. In week een zijn we ook al beginnen bouwen van de shredder. Hierbij hielpen twee werknemers van Chako die erg benieuwd waren naar wat het zou worden.
In de tweede week hebben we ook niet stil gezeten. De week begon met werken aan de machines, waarna het eerste onderdeel van de shredder bijna af is met hulp van de werknemers. Vervolgens waren we mee geweest op een collectie tour rond Stone Town om meer te weten hoe het ophaalsysteem van Chako werkt. Ze reden met een taxi rond langs negen verschillende locaties en al dit was een gratis service wat voor Chako een win-win situatie is. Op zaterdag was er een beurs op een internationale school waar we Christine hielpen met het verkopen van hun producten. Op deze manier konden we de omgeving van de internationale kinderen ook eens bekijken. Als laatste activiteit van de week zijn we met Christine op pad gegaan naar verschillende vijf sterren resorts om nieuwe partners aan te werven voor de glascollectie en dan later ook plastic recycling. Vele van hen waren erg enthousiast om dit voor Chako te doen en om zelf bij te dragen aan een beter milieu.
