Vrij snel nadat de beslissing genomen was om het project in Nicaragua niet door te laten gaan vonden we een alternatieve projectlocatie. Na een week contact zoeken met zoveel mogelijk hulporganisaties in Midden-Amerika legden we contact met GeoParadise, een stichting die hulp biedt aan inheemse stammen.
Een van die inheemse stammen woont in het dorpje ‘El Progreso’, in het noordwesten van Panama. Zij ondervinden een soortgelijk probleem met betrekking tot hun drinkwatervoorziening als de Miskito in Nicaragua. In Panamá starten we in het basecamp van GeoParadise, de thuisbasis van waaruit verschillende projecten worden gecoördineerd.
Voordat we naar het basecamp afreizen hebben we één dag in Panamá City. Deze dag staat in het teken van de laatste voorbereidingen in het bewoonde wereld: Het ophalen van de 4x4, het inkopen van bouwmaterialen en onze meester metselaar aka bouwspecialist Simon sluit zich bij ons aan. De dag blijkt daarvoor bijna te kort want in Panamá is alles tranquillo en mañana! Toch die cultuurverschillen… We zijn natuurlijk niet de enigen op de weg als we onze huurauto op gaan halen. Zelfs de Panamese manier van rijden zorgt er niet voor dat je snel de stad door bent (rechts inhalen en afsnijden is hier heel normaal).
Een deel is natuurlijk ook aan de taalbarrière te wijten, want leg maar eens uit waar je met de metselaar afspreekt als huisnummers niet bestaan… Natuurlijk was hij op zijn beurt een oplader vergeten en was zijn telefoon leeg. Op het moment dat we elkaar niet konden vinden is hij weer naar huis gegaan om zijn telefoon op te laden. Met een opgeladen telefoon op zak konden we twee uur later gelukkig een ontmoeting regelen in een groot winkelcentrum.
Dan nog de boodschappen, wát een boodschappen hebben wij gedaan! We hopen in El Progreso een soort ruilhandel te kunnen regelen. Zij een regentank, wij onderdak en eten. Maar onze gedachten daarachter zullen we eerst moeten uitleggen. Begrijpt de stam dat actieve participatie ervoor zorgt dat er een gevoel van verantwoordelijkheid ontstaat als een tank stuk gaat? En kunnen ze hun eten wel missen? Om die reden kopen we voor de eerste week eten in. Alleen dat eten kan al drie winkelwagens vullen! Daarna staat Discovery Shopping Mall op de planning, een typisch Amerikaanse megastore waar we onze ogen uitkijken. Het grootste deel van onze winkeltijd zijn we kwijt aan elkaar zoeken in het doolhof van winkelschappen. Natuurlijk hebben we voordat we vertrokken netjes een boodschappenlijstje gemaakt, maar waar is Joris met het lijstje? Bij de kassa vergeten we bijna onze vijfde kar, een belangrijke: daar zitten onze klamboes in. De kassajuffrouw wordt ook niet zo vrolijk van ons, want blijkbaar hebben we een aantal spullen gepakt zonder barcode, en voor het vinden van die barcode wordt elke keer een nieuwe collega geroepen om de hele winkel te doorzoeken. Arme man achter ons in de rij. De inpakkers zijn daarentegen wel erg behulpzaam. Maar, bleek later, omdat het normaal is hen een kleine fooi te geven voor het inpakken. Ach ja, die vier dollar konden we ook nog wel missen. Het was onderhand al 17:00 uur en we moesten nog 3 uur rijden naar het basecamp. Panamese 3 uur, dus eigenlijk 4,5 uur.
Op het moment dat we aankomen in het basecamp overspoelen we Daniel met al onze nieuwsgierige vragen. Voor welke dieren en insecten moeten we oppassen? Spreekt de Emberá stam vooral hun inheemse taal of kunnen we met ons gebrekkige Spaans redelijk goed communiceren? Wat eten we hier eigenlijk? Het werd een gezellige eerste avond met het complete team en we hebben er allemaal enorm veel zin in. Wil je weten hoe onze eerste ontmoeting met de stam verloopt en wat we deze eerste avond allemaal al te weten zijn gekomen? Lees dan de volgende blog!
Hasta luego!
