Na een maand van voorbereiding en onderzoek in Nederland ben ik op 3 juni naar India vertrokken om mijn project daar voor te zetten. Helaas werd ik direct overvallen door wat ze ook hier in Bangalore een “Delhi Belly” noemen. Na een week was ik er weer bovenop en kon het project beginnen. De eerste paar dagen heb ik vooral binnen het bedrijf doorgebracht. Prasanna, de jongen die de Infrarood-opstelling tot dusver heeft ontwikkeld heeft me zijn project uitgelegd. Maar natuurlijk ben ik naar India gekomen om de context goed te begrijpen. Ik heb daarom zo snel mogelijk afspraken gemaakt met oogartsen in een ziekenhuis hier. In het ziekenhuis gebruiken ze de Plusoptix, een vergelijkbaar maar duur apparaat. Met dit apparaat gaat een team van oogartsen basisscholen af om de kinderen te scannen. Gisteren ben ik mee geweest naar zo’n screening. Het was op een school voor kinderen met een verstandelijke beperking. Naast de automatische meting werd ook geprobeerd de kinderens zicht te testen via een het lezen van een chart en een 3D test met een speciaal brilletje. Ik heb uit deze dag een hoop goede input gehaald die ik aan mijn programma van eisen kan toevoegen. Volgende week ga ik mee met een andere screening, ditmaal op een reguliere basisschool. Het eind van mijn analysefase is bijna in zicht. Hierna zal ik me gaan richten op ideeen. Na deze veldstudies is er geen gebrek aan inspiratie! Daarbij hoop ik binnen enkele weken echt het afgelegen India in te trekken om te testen of mijn ideeen ook aansluiten aan de behoeften van dat deel van de Indiase bevolking.