Wat doe je als er in het land van je geplande project onrust heerst? Wanneer code oranje is afgegeven voor reizigers, wat betekent het dat het ministerie van Buitenlandse Zaken adviseert om alleen naar dat land af te reizen als de reis noodzakelijk is? Dit is het geval in Nicaragua, de thuisbasis van project Rio Coco.
Al vanaf 18 april is het onrustig in het land, sinds president Daniel Ortega een versobering van de pensioenen en gelijktijdig een verhoging van de sociale zekerheidsbijdragen aankondigde. Vooral ouderen gingen de straat op om in vredige protesten hun onvrede te uiten. Al snel volgden meer protesten, en vielen er gewonden omdat de regering deze protesten tegen wilde gaan. Sindsdien gaat het van kwaad tot erger. Het openbaar vervoer rijdt niet meer, in grote steden zijn wegen geblokkeerd met zelfgebouwde muren, de regering is meedogenloos in het tegengaan van de protesten en ziekenhuizen liggen vol met gewonden.
Na de eerste berichten van onrust blijf je positief. De regio waar wij heen gaan ligt in het noordoosten van Nicaragua, ver weg van de steden waar het meeste geweld zich afspeelt. De regering heeft deze regio al lang geleden aan hun lot overgelaten, en de bevolking in de kleine dorpjes neemt vaak niet eens deel aan het landelijke economische verkeer. Mensen verbouwen hun eigen eten en hebben geen of nauwelijks inkomen, dus de hervormingen gaan hen nauwelijks aan.
Maar hoe staat het met je eigen veiligheid als je er een project gaat uitvoeren? Kun je zelf veilig naar de jungle afreizen? Wat doe je bij een medisch noodgeval als ziekenhuizen hun handen vol hebben, of in onveilig gebied liggen? Wat doe je als je door een met rabiës besmet dier gebeten bent en je binnen 48 uur antistoffen toegediend moet krijgen? Kunnen de bouwmaterialen wel op locatie komen door alle wegversperringen?
Door onszelf deze vragen te stellen hebben we moeten concluderen dat Nicaragua op dit moment geen veilige projectlocatie is. Hoe graag we de bevolking aan de Rio Coco ook willen helpen, de risico’s zijn nu te groot. Ook ontbreekt de steun van de TU Delft om af te reizen naar gebied waarvoor het ministerie een negatief reisadvies afgeeft.
Dan is er natuurlijk een moment van (grote) teleurstelling, van voelen dat je níet alle voorbereiding voor niks gedaan wilt hebben. Gelukkig blijken we een veerkrachtig team te zijn en stimuleren we elkaar om naar oplossingen te zoeken. We zijn op dit moment dan ook druk bezig een alternatieve projectlocatie te zoeken. Eén die veilig genoeg is voor ons, maar waar het probleem van schone drinkwatervoorzieningen voor de bevolking even groot is als in het noordoosten van Nicaragua.
